The Happy Tunes
‘Hee, staat er een plaat op of speelt die band echt?’ Deze kreet hoor je vaak bij een optreden van The Happy Tunes. De band heeft in de afgelopen jaren een ijzersterke reputatie opgebouwd als vertolkers van hits uit de roemruchte jaren zestig – en dan met name de periode rond 1967.
Voor diegenen die the Happy Tunes niet kennen: een podium vol weird uitgedoste neo-hippies die op volle kracht hun vaak psychedelisch getinte songs de zaal in slingeren. De setlijst van the Happy Tunes verandert regelmatig maar de kans is groot dat er in ieder geval wat Beatles-songs voorbijkomen (momenteel op veler verzoek ‘I’m The Walrus’ en ‘Strawberry Fields’), en werk van The Small Faces en bijvoorbeeld de kraker ‘Eloise’ van Barry Ryan (een van de all-time favorieten van band en publiek).
Vermeldenswaard is de voorliefde van the Happy Tunes voor het opwindende werk van The Who: klassiekers als I’m A Boy, Substitute en Pictures Of Lily sieren (of sierden) de setlist. De ultieme protestsong Eve of Destruction van Barry McGuire heeft helaas nog steeds niets aan actualiteit verloren (integendeel…..), maar daar staan vrolijker songs van Jeff Beck, The Foundations, Los Bravos, The Flower Pot Men en The Turtles tegenover. De theatrale millionsellers MacArthur Park van Richard Harris en Excerpt From A Teenage Opera worden vermoedelijk door weinig andere bands gespeeld….
Ook op het repertoire staat ‘Light My Fire’ van the Doors en al naar gelang de stemming van de band completeren songs van o.m. The Rolling Stones, Procol Harum, Cat Stevens, the Byrds en the Move de set. De band, die ontstaan is als roots-project van Social Security – een band die in de jaren ’80 populair was – schept er plezier in zo dicht mogelijk bij het origineel te blijven, maar voegt door de meer dan 100% inzet, een groot inlevingsvermogen, veel humor en spelvreugde toch iets eigens toe aan de nog lang niet dood gespeelde sixties-klassiekers.
Soms is de band in extra large samenstelling te zien en te horen door de toevoeging van twee zangeressen. Daardoor wint het repertoire nog meer aan verscheidenheid: ‘California Dreamin”van the Mamas & the Papas is dan opeens mogelijk, evenals bijvoorbeeld ‘Move Over’ van Janis Joplin.
